فیلیپ ام. ناپولی ، دبورا ال. دویر

منبع:Nature 2018؛Springer

دریافت نسخه PDF

• نقد ساختاری و محتوایی مقاله به قلم بینو؛ 

مقاله پیش رو به قلم پروفسور فیلیپ ام. ناپولی، جیمز آر. شپلی استاد سیاستگذاری عمومی و دبورا ال. دویر. روی اچ چارک همکار دکتری نوشته شده است. «خط مشی رسانه ای ایالات متحده آمریکا در دوره قطبی سازی سیاسی و تحول تکنولوژیک» به نظر عنوانی مناسب برای این مقاله به شمار می رود. اگرچه به لحاظ تعداد کلمات قدری طولانی است. با این حال عنوان انتخابی به نظر ظرفیت انجام پژوهش های مرتبط دیگری را نیز دارد.
یکی از نقاط ضعفی که در نگاه نخست به این مقاله به چشم می آید عدم نگارش چکیده است. از این رو بی توجهی نسبت به نگارش کلید واژه های مرتبط با مقاله نیز از دیگر نقاط ضعف این مقاله به شمار می آید. اگرچه این مقاله توسط یک پروفسور سرشناس و با حمایت بنیاد کارنگی نیویورک نگارش و همچنین در نشریه معتبر Springer منتشر شده است. از این رو نداشتن چکیده و واژگان کلیدی پژوهشگران را می‌تواند در یافتن این مقاله و جستجوی مقالات مرتبط با مشکل مواجه نماید.
مقاله به دنبال کشف راه حل نیست و بیش از هر چیز به تبیین شرایط و وضعیت موجود در جامعه رسانه ای و سیاسی آمریکا می پردازد. به عبارتی دیگر مقاله حاضر به دنبال ارائه تصویری روشن از جامعه آمریکا پس از انتخاب دونالد ترامپ و نشان دادن دوقطبی حاصل از این انتخاب است. از این رو به ضرورت و اهمیت مقاله حاضر بیش از پیش پرداخته شده است و نویسندگان تمام تلاش خود را به نوعی معطوف به نشان دادن این دوقطبی نموده‌اند. تا آنجا که این مسئله را می‌توان از اهداف اصلی نگارش این مقاله برشمرد.
به طور کلی موضوع مقاله به گونه‌ای است که می‌تواند به منظور انجام مطالعات گسترده‌تر در حوزه سیاستگذاری رسانه یاری رسان باشد.
در خصوص محتوای مقاله مورد بحث؛ یکی از بحث های پرمناقشه این مقاله که می توان از آن به عنوان یکی از دال های مرکزی مقاله نام برد، قطبی شدن فضای سیاستگذاری رسانه ها به واسطه انتخابات سال 2016 است. اگرچه نمی توان تاثیر انتخاب ترامپ در امریکا و حتی جهان را نادیده گرفت؛ اما به نظر انحصار نگاه حزبی رسانه ها در ایالات متحده بعد از انتخابات سال 2016، منطبق با واقع نباشد. از سوی دیگر رگه هایی از تعلقات حزبی و جریانی در قلم نویسندگان نیز به چشم می خورد.
یکی از نکات قابل توجه در این مقاله، تمرکز نقض «بی طرفی شبکه» بر اقدام دونالد ترامپ مبنی بر نقض قانون اجرا شده توسط باراک اوباما است. قانونی که به قانون « محافظت و ارتقا اینترنت باز» (Protecting and Promoting the Open Internet) شهره است. (برای مطالعه بیشتر در این ادرس بخوانید )
در بحث بی طرف شبکه به قانون سال 2015 اوباما اشاره شده که توسط ترامپ نقض شد. طبق این قانون در کشور آمریکا، بیشتر از ۲۰سال گذشته قوانین متفاوتی مربوط به فیلترینگ تصویب و اجرا می‌شود و رگولاتوری فضای مجازی، امری پذیرفته شده است. به عنوان مثال، اولین موضوع که زمینه ضرورت کنترل فضای مجازی را تعیین می‌کند، دغدغه والدین آمریکایی بود که جلوگیری از دستیابی فرزندان و کودکان به محتوای غیراخلاقی، زمینه فیلترینگ فضای مجازی در آمریکا را تأمین کرد. در همین راستا، بیل کلینتون رییس‌جمهور اسبق آمریکا در سال۱۹۹۶، طی قانونی به نام «نزاکت ارتباطات» را به تصویب رساند که طی آن کاربران فضای مجازی و اینترنت را از ارسال یا نمایش مطالبی که به شدت توهین‌آمیز بوده منع کرد و همچنین هرگونه تبادلات مستهجن و غیراخلاقی برای نوجوانان کمتر از ۱۸سال در این قانون منع شد. به‌رغم جنجال‌هایی که پس از مطرح شدن این قانون به پا شد، چندی بعد، در سال۱۹۹۸، قانون دیگری با نام COPPA به تصویب رسید که مطابق آن متصدیان صفحات اینترنتی از قرار دادن اطلاعات مربوط به کودکان زیر ۱۳سال به روی اینترنت یا استفاده از این قبیل اطلاعات بدون داشتن مجوز از پدر و مادر آنها منع و موظف شدند در صفحات خود نحوه جمع‌آوری اطلاعات مربوط به کودکان را به طور مشخص اعلام کنند. همزمان با این قانون، قانون دیگری به نام COPA طرح شد که سایت‌هایی را که در آنها مطالب آشکار جنسی و یا عکس‌های مستهجن قرار داشت محدود می‌کرد. موارد فوق اثبات نمی کند که سانسور اینترنت هدف CDA و COPA بوده است ، اما نشان می دهد که تلاش برای ایجاد یک فضای قانونی برای چنین سانسور انجام شده است.
اما بزرگترین رگولاتوری اینترنت و فضای مجازی در آمریکا پس از حملات تروریستی ۱۱سپتامبر۲۰۰۱، از طریق قانون PATRIOT بر ایالات متحده تنظیم شد. این حادثه تروریستی باعث ایجاد انگیزه بیشتر برای قانون گذاران و نهادهای امنیتی آمریکایی شد که دست به نظارت بر ترافیک و ارتباطات اینترنتی بزنند و قوانین محکمی را در این مورد وضع کنند تا جایی که طرفداران حفظ حریم شخصی و آزادی‌های مدنی به اعتراضات گسترده‌ای علیه دولت بوش که این قانون، توسط وی تنظیم شده بود، دست زدند.
اما نقش مخرب فضای مجازی در آمریکا در شرایطی احساس شد که «دونالد ترامپ» در انتخابات 2016 پیروز شد. در انتخابات ریاست‌جمهوری 2016 این کشور، شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی، نقش اصلی و تعیین‌کننده را در معرفی کمپین‌ها و نامزدها و همچنین تبلیغات آنها ایفا کردند. نقش‌آفرینی فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی در انتخابات به حدی رسید که حتی ویکی‌پدیا نیز صفحه‌ای اختصاصی را به بررسی نقش آنها بر انتخابات اختصاص داد .با اینکه آمریکا از خیلی پیشتر قوانین سفت و سختی برای مدیریت و کنترل فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی وضع کرده بود اما همین توانمندی و قدرت سایبری، به نقطه ضعف آمریکا نیز بدل شد؛ جاییکه روسیه محکوم به دخالت در انتخابات آمریکا شد. «جیمز کلاپر» رییس وقت اطلاعات ملی آمریکا در جریان جلسه پرسش و پاسخ درباره حملات سایبری در کمیته خدمات مسلح سنای آمریکا، ضمن اذعان تلویحی بر ضعف رگولاتوری فضای مجازی در این کشور، به «روش‌های متفاوت از سوی روسیه برای مداخله در نهادهای آمریکا» اشاره کرد.
همین موضوع باعث شد تا آمریکا دست به محدودیت‌های گسترده برای فضای مجازی و رگولاتوری آن بزند. پس از آنکه زاکربرگ در جلسه استماع سنای آمریکا حضور یافت و بابت رسوایی شرکت کمبریج آنالیتیکا(یک شرکت تحلیل داده با دسترسی وسیع به داده‌های شخصی کاربران فیس‌بوک) عذرخواهی کرد. اگرچه در مقاله حاضر حضور زاکربرگ در جلسات استماع کنگره در خصوص «مسئله اندازه و قدرت بازار فیس بوک» شرح داده شده است و نقل شده: «در مجموعه جلسات استماع کنگره در سال 2018 به موضوعی تکراری تبدیل شد، در طول آن مارک زاکربرگ بنیانگذار و مدیر عامل فیس بوک بیش از 10 ساعت را صرف شهادت در کمیته های مجلس نمایندگان و سنا کرد.»
از سوی دیگر باید در نظر داشت که رسانه های آمریکا از ابتدا از تشکیل یک رسانه بزرگ به معنی «ملی» ابا داشتند؛ اگرچه این به معنای شکل گیری رسانه های بزرگ نیست. ولی آنچه بدیهی است این است که در ایالات متحده آمریکا در قبال رسانه تفکری در مقابل انگلستان وجود دارد. از این روست که حتی همانطور که در این مقاله هم اشاره شده آمریکایی ها معتقدند «تمرکز مالکیت با اصول اساسی منفعت عمومی مانند تنوع و بومی گرایی مغایرت دارد.»
در ایالات متحده رسانه های بزرگ در لایه رسانه های مادر و هولدینگ های رسانه ای حفظ می شوند. به عنوان مثال در سالهای نه چندان دور شرکت رسانه ای News Corporation ، مرداک، گفته می شد که مالک یک چهارم رسانه های دنیا محسوب می شود. به این معنا که سیاستگذاری رسانه ای در ایالات متحده امریکا تا امروز به این سمت بوده است که اعمال قدرت و نفوذ رسانه ای خود در سطح جهان را با تکثر رسانه ای و تعداد بالای رسانه های خرد شکل می دهند. همانگونه که در این مقاله هم اشاره ای گذارا شده که «این نگرانی های پسا انتخاباتی در مورد قدرت پلتفورم های رسانه های اجتماعی همچون فیس بوک، دامنه داده های کاربری که آن ها جمع می کنند و سپس به اشتراک می گذارند و نقش آن ها در انتشار اطلاعات نادرست، بحث هایی را در خصوص این به وجود آورده است که آیا شرکت هایی همچون فیس بوک و گوگل بیش از حد بزرگ شده اند یا خیر و باید به همان روشی بشکنند که در گذشته، سیاستگذاران شرکت هایی همچون AT&T و NBC را مجبور به واگذاری دارایی های اصلی خود می کردند .»
امریکایی ها اجازه به وجود آمدن تک رسانه بزرگ به معنی ملی را نمی دهند ولی تک رسانه های بزرگ و خرد را رشد می دهند. در مقابل انگلیسی ها یک رسانه بزرگ به نام بی بی سی را تقویت می کنند که نه تنها ملی است بلکه اثرات فراملی و جهانی دارد. انقدر که حتی برخی کشورها شبکه خبری ندارند و شبکه خبری آنها بی بی سی است. یا اینکه حتی یکسری خدمات عمومی در سطح اتحادیه اروپا بر عهده اروپا انجام می دهد؛ مانند خدمات آموزش الکترونیک.
با این وصف تفکر سیاستگذاری رسانه در انگلستان این است که به دنبال یک رسانه بزرگ فراملی به علاوه رسانه های خرد هستند و اجازه نمی دهند که رسانه های دیگر حریم رسانه بزرگ فراملی شان را کوچک کند. در مقابل نگاه آمریکایی به رسانه این تفکر را خلاف منافع ملی میداند و از ابتدا بیم رشد یک رسانه بزرگ ملی را دارد و این رسانه را به معنی از بین رفتن تکثر در ایالات متحده و معنی کنارهم قرار گرفتن ایالات مختلف و به عبارتی اتحاد ایالات می پندارد. از این رو در قالب هلدینگ تعداد بالایی رسانه را پرورش می دهند. از سوی دیگر غلبه تفکر حزبی در امریکا باعث شده که این رسانه ها به دو دسته جمهوریخواه و دموکرات تقسیم شده اند. اگرچه این مقاله حاضر اصرار دارد که القا کند این تقسیم بندی بعد از پیروزی ترامپ در انتخابات رخ داده و تشدید شده است ولی نگاه به عملکرد سالهای سال رسانه های امریکا و حتی مرور همین مقاله، این نکته را نقض می کند. از این روست که به عنوان مثال در انتخابات ها، رسانه ای همچون فاکس نیوز به سمت یک کاندیدا و CNN به طرفداری کاندیدایی دیگر مشغول است که به عبارتی بالانس رسانه ای نیز حفظ شود و بی تردید رگه های گرایشات حزبی در این رسانه ها مشهود است. اگرچه ممکن است در طول زمان این رسانه ها نیز با چرخش روبرو شوند. ولی آنچه مهم است این است که همواره دو رسانه و یا رسانه های بزرگ برای حفظ توازن وجود داشته و دارند و آن شرکت های مادر نیز به وسیله رگولاتوری های ذکر شده همواره با تغییراتی برای حفظ این توازن روبرو می شوند.
نکته قابل ذکر بعدی در خصوص پلتفرم ها است و این سوال که ایا پلتفرم ها به مثابه رسانه هستند یا شدند؟ که در این مقاله نیز با این سوال مواجهیم. در حال حاضر به نظر می رسد که اگر نگوییم پلتفرم های نوین اثری بیش از رسانه های فراملی ایجاد می کنند، بی تردید پلتفرم های اجتماعی تاثیری شگرف در رسانه دارند. به گونه ای که مدل سیاستگذاری رسانه های سنتی را نیز با سرعت تغییرات خود، متحول نموده اند. سوال مهم اینجاست که آیا پلتفرم های نوین می توانند در قالب استرتژی سیاستگذاری سنتی رسانه های امریکایی قرار بگیرند و مدیریت شوند و به عبارتی دیگر از رشد آنها جلوگیری و خرد شوند؟ آنچه بدیهی است این است که در پلتفرم های غیر رسانه اجتماعی در قالب قوانین رفع انحصار این مدیریت صورت گرفته است. به این معنا که در قالب قوانین «رفع انحصار» کل زنجیره از شرکتی مانند آمازون گرفته می شود. اما در پلتفرم های رسانه اجتماعی بعید است که این سیاست کارآمدی و امکان داشته باشد به این معنا که در صورت امکان باید شرکتی مانند گوگل کوچک شود! بدیهی است که گوگل جزئی از قدرت حکمرانی امریکا در جهان محسوب می شود و گوگل خرد و کوچک شده از بخش جهانی خود باید بکاهد و این قدرت امریکا را محدود می کند. فیس بوک، اینستاگرام و توییتر شرکت هایی مشابه در این مثال هستند. از این رو تقسیم این پلتفرم ها بین جریان ها و خرد شدن آنها طبق قوانین جاری امریکا با بحران روبرو است و همانگونه که در این مقاله نیز اشاره شده نیازمند قوانین جدید است و استراتژی سنتی ایالات متحده در این زمینه الکن است.
نکته قابل ذکر بعدی این است که همانگونه که در این مقاله هم ذکر شده بعد از انتخابات 2016، پلتفرم های اجتماعی نگرانی هایی را در میان سیاستگذاران ایالات متحده برانگیخت. آن زمان نگرانی بر سر این بود که آنها (به معنی دولت مستقر امریکا و کنگره و به طور کل حکومت) نتوانسته در پلتفرم هایش اعمال حکمرانی نماید و رقیب خارجی یعنی روسیه توانسته به واسطه این پلتفرم ها در انتخابات اثر بگذارد. از این رو بعد از انتخابات 2016 چالش بر سر این بود که قدرت حکمرانی بالا برود ولی در انتخابات اخیر امریکا شاهد بودیم که پلتفرم ها با سازوکار خودشان تصمیماتی فراتر از دولت گرفتند و حتی حکمرانی خودشان را بر دولت مستقر اعمال کردند. به طور مثال توییتر اکانت رییس جمهور مستقر را بست یا اعلام میکرد این محتوا خلاف منافع ملی است یا صادقانه نیست یا حتی تاکید می کرد که محتوای درست را از جای دیگر بخوانید.
تاکید می شد که این اعمال حکمرانی بر اساس سازوکار داخلی توییتر است. به این معنا که به استناد سازوکار داخلی پلتفرم، حتی بر دولت مستقر نیز اعمال حکمرانی شد. این پدیده جدید در سیاست گذاری رسانه و حکمرانی رسانه امریکا تغییرات شگرفی را اعمال خواهد کرد. به این معنا که شاید در آینده نه تنها آمریکا نیازمند بازنگری و چرخش به سمت نگاه انگلیسی به رسانه که حتی نیازمند نگاه سوم باشد. نگاهی که در آن این پلتفرم های اجتماعی هستند که عرصه سیاستگذاری و حکمرانی را تعیین خواهند کرد. از این روست که در این میان برخی معتقدند که در حال حاضر به مراکز بین المللی معتبری نیاز است که فراتر از مرزبندی های رایج بر قوانین پلتفرم ها نظارت داشته و حکمرانی آنان را بر ذره بین ارزیابی قرار دهند.

ترجمه مقاله به قلم بینو ؛

1. مقدمه

ضرورتی به گفتن ندارد که به لحاظ سیاسی یک اوضاع پرآشوب در ایالات متحده وجود دارد. انتخابات ریاست جمهوری سال 2016، تقسیمات جناحی در حال رشد را که مشخصه این کشور است، هم برجسته و هم تشدید کرد. سیاست و سیاستگذاری تحت دولت ترامپ این اختلافات را بیش از پیش تشدید کرده است. همچنین به این دلیل که تکنولوژی¬ها و پلتفورم¬ها و منابعی که مصرف کنندگان رسانه برای اخبار به آن¬ها اعتماد می کنند، دچار یک تغییر قابل توجه می شوند، زمان تغییر قابل توجه تکنولوژیک و رفتاری است.
فیک نیوزها (اخبار تقلبی)، حباب¬های فیلتر(فیلترینگ)، دخالت روسیه در انتخابات، [اعطای] نقش¬ها به داده-های کاربران و مورد هدف قرار دادن رای دهندگان با تحریک داده ها، همگی پدیده هایی هستند که دست کم تا حدودی به وسیله نقش روزافزون برجسته¬ای هدایت می¬شوند که پلتفورم های رسانه اجتماعی و سایر ترتیبات محتوایی در اکوسیستم رسانه¬ای ایالات متحده بازی می کنند (Napoli in press; Vaidhyanathan 2018)
حملات دولت ترامپ به تک تک روزنامه نگاران و سازمان های خبری، همراه با دقت جدی که جریان اصلی رسانه های خبری نسبت به همه جنبه های مدیریتی کاخ سفید و خانواده ترامپ اعمال می¬کنند، منتهی به سطح جدیدی از کشمکش در روابط بین حکومت و مطبوعات در ایالات متحده شده است (Grynbaum 2017). در عین حال، رسانه های فرا جناحی هم در انتشار و هم در مصرف اطلاعات سیاسی به صورت فزاینده ای نقشی موثر دارند و منجر به تغییر پویایی ها در ارتباط با اعتماد به ژورنالیسم می شوند (Mitchell et al. 2017; Knight Foundation 2018). به طور روزافزونی، رسانه های خبری جناحی، جریان اصلی رسانه های خبری را به عنوان معتبرترین رسانه های خبری برای بخش های خاص حوزه های انتخابیه، متأثر می سازند. (Mitchell et al. 2017).
یک هدف این مقاله بررسی وضعیت خط مشی رسانه ای ایالات متحده آمریکا (و سیاستگذاری) از دریچه لنز قطبی سازی سیاسی است که تبدیل به بعدی بنیادین از حوزه های زندگی سیاسی آمریکایی شده است. این مقاله با بررسی چگونگی انعکاس این موضوعات – و راه هایی که در آن به این موضوعات تأکید می شود – ماهیت اختلاف نظر و قطبی سازی ایدئولوژیک محیط سیاسی ایالات متحده، مسائل کلیدی که امروزه سیاستگذاران با آن مواجه هستند را بررسی می کند. چنانچه این مقاله توضیح خواهد داد، این قطبی سازی سیاسی در سیاستگذاری رسانه های معاصر به روش های مختلف که منجر به انحرافات قابل توجه در جهت گیری های سیاسی مستقر شده است و با دور شدن از هنجارهای رویه ای مستقر، شکاف ها در منطق تحلیلی و نهایتا دغدغه ها در خصوص همگرایی روند سیاستگذاری خود را نمایان شده است. این مقاله همچنین روش هایی را توضیح می دهد که در آن چارچوب موجود برای قاعده سازی و سیاستگذاری در ایالات متحده به صورت روز افزونی نسبت به تکنولوژی ها و پلتفورم های رسانه ای که در اکوسیستم رسانه های معاصرِ در حال تغییر هستند، منفصل می شود. این انفصال ها مانع دیگری برای سیاستگذاری منسجم و موثر رسانه ها است.
بخش نخست این مقاله بنیانی را پیرامون پویایی های اکوسیستم سیاسی و رسانه ای روز افزون که خصیصه امروز ایالات متحده آمریکا است ارائه می دهد. هدف این بخش این است تا درکی از محیط سیاسی و تکنولوژیک را که در آن سیاستگذاری رسانه ای معاصر در آن مستقر شده است است ارائه دهد. بخش دوم سه موضوع کلیدی (و گاه متقاطع) را بررسی می¬کند که در خط مقدم سیاستگذاری رسانه های معاصر آمریکا قرار دارند: 1) بی¬طرفی شبکه؛ 2) مالکیت رسانه (در هر دو زمینه رسانه سنتی و دیجیتال)؛ و 3) اخبار جعلی و فیک نیوزهای غلط دیجیتالی. به منظور تأکید مجدد، این مسائل اغلب از راه های مهم با هم تلاقی پیدا می کنند. تأکید بر این نکته نیز مهم است که این مسائل بیانگر کل برنامه سیاست معاصر رسانه های ایالات متحده نیستند. با این حال، آن ها تنش های اصلی سیاسی و تکنولوژیکی را مشخص می کنند که مشخصه سیاستگذاری رسانه های معاصر ایالات متحده است. بخش مربوط به جمع بندی مفاهیم گسترده تر این ترکیب خاص را نسبت به چالش های مواجهه با سیاستگذاری رسانه های معاصر مورد توجه قرار می دهد.

2. سیاست ها و تکنولوژی رسانه ای در ایالات متحده آمریکا

قبل از بررسی برخی از این مسائل در مواجهه سیاستگذاری رسانه ای معاصر، ضروری است به صورت خلاصه خطوط فضای سیاسی و تکنولوژیک معاصر را که در آن سیاستگذاری رسانه های ایالات متحده استقرار می یابد، مشخص کنیم. این شرایط زمینه سازمانی گسترده تری را برای سیاستگذاری رسانه های معاصر نشان می دهد.
نخست و مهمترین، محیط سیاسی آمریکا بیش از هر دوره دیگری در تاریخ مدرن قطبی شده است. این قطبی سازی سیاسی در احساسات قوی تر و گسترده تر هویت بخشی جناحی منعکس می شود. تقسیمات جناحی در دهه 1950 در ایالات متحده آمریکا به کمترین حد خود رسید و از آن زمان به صورت مستمر در حال افزایش است و امروز به سطوح بی سابقه ای رسیده است (Pew Research Center 2017). بخش مهمی از این پویایی چگونگی شکافتن آن در امتداد خطوط جغرافیایی و قومی است، با تمایلات محافظه کارانه قوی که بیشتر به رای دهندگان روستایی، سفیدپوست و گرایش های لیبرال تری می پردازد که بیشتر در میان رای دهندگان شهری و بسیاری از اقلیت های ایالات متحده دیده می شود. (Scala and Johnson 2017; Sussell and Thomson 2015).
جای شگفتی نیست که دوجناحی شدن در سیاستگذاری به صورت فزاینده ای کمیاب شده است (Galston and Salam 2016). در عوض، دو حزب متمایل به این هستند تا در تقابل یکپارچه با یکدیگر قرار بگیرند، در واقع هر مسئله ای تقسیم بندی حزبی شدیدی را به وجود می آورد، حتی زمانی که به نظر نمی رسد که یک اختلاف جناحی آشکاری وجود داشته باشد که به صورت ذاتی نحوه نگرش فرد به این مسئله را نشان دهد. همانگونه که در زیر بحث می شود، این پویایی ویژگی سیاستگذاری رسانه های معاصر را نیز مشخص می کند.
تشخیص این نکته مهم است که این محیط مناقشه برانگیز و قطبی شده برای سیاستگذاری با یک محیط رسانه ای تلاقی می کند که به دلیل تغییرات تکنولوژیک و اقتصادی بیشتر از تسهیل درک مشترک و ایجاد اجماع، به سمت جلب رضایت و بهره برداری از تقسیمات جناحی است (Napoli in press). این پویایی محصول شرایطی شبیه به پاره پاره شدن بی سابقه محیط رسانه ای و فزونی یابی پیوسته با ترتیبات محتوایی و پلتفورم های رسانه های اجتماعی است. هر دو این شرایط الگوی اقتصادی ژورنالیسم سنتی و مربوط به جریان اصلی را تضعیف کرده است و چرخش گسترده تر و کارآمد تر گزارش های خبری و تفسیری جناحی را تسهیل کرده است (Napoli in press).
بنابراین سیاستگذاران رسانه ای خود را درگیر این سوال می کنند که در صورت وجود دولت باید چه نقشی را در ایجاد ثبات در اخبار و اطلاعات شهروندان بازی کند. این موضوع به طور خاص در ایالات متحده آمریکا با توجه به سنت اصلاحیه نخست که از مداخله حکومت در فعالیت های مطبوعاتی ممانعت می ورزد، یک مسئله ناراحت کننده است. این کشمکش در تحقیقات گسترده کمیسیون ارتباطات فدرال (FCC) در سال 2011 مبنی بر اینکه آیا نیازهای اطلاعاتی جوامع به صورت تأثیرگذار در عصر دیجیتال تامین می شود، بازتاب یافته است. با وجود تولید نزدیک به 500 صفحه گزارش (Waldman 2011)، این تحقیقات منجر به اقدامات خط مشیی اساسی نشد (Napoli and Friedland 2016). این تا حدی بازتابی از روش هایی است که در آن مشکلات موثر بر بخش رسانه عمدتا فراتر از مولفه های مرجع نظارتی FCC وجود دارد (Napoli in press). همچنین این بازتابی از پویایی های سیاسی بحث برانگیز پیرامون سیاستگذاری رسانه ای است که نمونه آن مخالفت های جناحی است که تلاش های FCC را برای انجام تحقیقات بیشتر در پی گزارش سال 2011 خود که قصد داشت تا بینشی از عملکرد معاصر رسانه های خبری – و چالش های پیش روی آن – ایجاد کند، تحریک کرد (Napoli and Friedland 2016).
مسائل مورد بحث در بخش بعدی این دغدغه های اساسی در خصوص سلامت ژورنالیسم معاصر را بازتاب می دهد، خطوط نبرد جناحی جدی که در حوزه سیاست رسانه ای ترسیم شده است و شیوه هایی که به نظر می رسد مولفه ها و منطق اختیارات قانونگذاری به صورت فزاینده ای از ساختار اکوسیستم رسانه ای جدا شده است.

3. مسائل مهم در خط مشی رسانه ای معاصر ایالات متحده آمریکا

این بخش یک بررسی از آنچیزی را ارائه می دهد که به تازگی سه مورد از برجسته ترین خط مشی های رسانه ای ایالات متحده آمریکا است. هر یک یک مطالعه موردی را در پویایی های سیاسی قطبی شده ارائه می دهند که در بالا توصیف نیانگیخته شد و/یا در شیوه هایی که در آن اختیارات قانونگذاری به صورت فزاینده ای از بخش رسانه ای منفصل شده است، چنانچه در حال حاضر پیکربندی شده است.

3. 1. بی طرفی شبکه

شاید هیچ مسئله کنونی در خط مشی رسانه ای ایالات متحده آمریکا به اندازه «بی طرفی شبکه» مورد توجه قرار نگرفته باشد و بحث های جدی را بر نیانگیخته باشد – این اصل که ارائه دهندگان خدمات اینترنت (ISPs) (Internet service provider ) می بایست تحت کنترل حکومتی فعالیت کنند و [حکومت] آن ها را از درگیری در اشکال متنوع اولویت بندی محتوا، تحت فشار قرار دادن، یا مسدود کردن منع کند. بی طرفی شبکه مسئله ای با سابقه نسبتا طولانی و پیچیده است (که بسیار طولانی و پیچیده است و در اینجا نمی توان جزئیات آن را بررسی کرد). با این حال، برای درک وضعیت کنونی امور، یک چاشنی مختصر تاریخی لازم است.
نخست، این مهم است که یادآوری شود که به این دلیل که دسترسی اینترنت در ابتدا بر روی خطوط تلفن ارائه شد – و شرکت های تلفن از نقطه نظر قاعده سازی به عنوان «حاملان مشترک» مشخص شده بودند – بی طرفی شبکه اساسا در صورت بندی اولیه اینترنت نقش بست. همان¬طور که دسترسی به اینترنت به سایر انواع ارائه دهندگان (همچون شرکت های کابلی) گسترش یافته است که به صورت سنتی تحت یک مدل قانون گزاری حامل مشترک فعالیت نکرده اند، این سوال که چه نوع خدمات از چه روشی برای ارائه دسترسی به اینترنت استفاده می کند – و بنابراین کدام مدل نظارتی مرتبط مناسب است – مورد توجه و بحث قرار گرفته است (Krämer et al. 2013).
سوال کلیدی این است که آیا دسترسی به اینترنت در گروه «خدمات ارتباطات از راه دور» قرار می گیرد یا «خدمات اطلاعاتی»؟ خدمات ارتباطات از راه دور به عنوان انتقال اطلاعات به انتخاب کاربر بین یا در میان نقاط مشخص شده به وسیله کاربر بدون تغییر در شکل و محتوای اطلاعات، تعریف می شود (47 U.S.C. 153). از سوی دیگر، خدمات اطلاعات به عنوان تامین کننده ظرفیت تولید، اکتساب، ذخیره سازی، انتقال، پردازش، بازیابی، بهره برداری یا در دسترس قرار دادن اطلاعات از طریق ارتباطات از راه دور تعریف شده است (47 U.S.C. 153). در این تعاریف ابهام کافی وجود دارد تا بحث طولانی مدت در مورد چگونگی طبقه بندی ارائه خدمات اینترنتی را دامن بزند.
سوال اصلی این است که آیا ارائه خدمات اینترنتی به عنوان خدمات انتقال بی طرف (شبیه به خدمات ارتباطات از راه دور در امتداد یک شرکت تلفن بی سیم یا خط تلفن) به بهترین وجه مشخص می شود یا اینکه ارائه خدمات اینترنت دامنه وسیع تری از فعالیت های مرتبط با یک ارائه دهنده خدمات اطلاعات را نیز شامل می شود. این بحثی نیست که ما تلاش می کنیم تا آن را در اینجا حل کنیم. اشاره به این موضوع ارزشمند است که FCC در این زمینه کمی عقب و جلو رفته است. در اواخر دهه 1990، FCC خدمات پهنای باند ارائه شده به وسیله شرکت های تلفنی (آنچه در آن زمان سرویس DSL نامیده می شد) را به عنوان یک خدمت ارتباطات از راه دور طبقه بندی کرد (Federal Communications Commission 2000). با این حال، چهار سال بعد، این کمیسیون خدمات پهنای باند ارائه شده به وسیله شرکت های تلویزیونی کابلی را به عنوان یک خدمات اطلاعاتی طبقه بندی کرد (Federal Communications Commission 2002). بنابراین پر واضح است که تکامل زیرساخت تکنولوژیک تامین کننده دسترسی اینترنت (و این واقعیت که این زیرساخت های مختلف به صورت سنتی تحت مدل های مختلف نظارتی عمل می کنند) ریشه ناهماهنگی بوده است. در سال 2010، FCC تلاش کرد برخی قانونگذاری های بی طرفی شبکه را برای تامین کنندگان پهنای باند بدون طبقه بندی دوباره خدمات پهنای باند به عنوان یک خدمت ارتباطات از راه دور اعمال کند (see Verizon Communications v. FCC 2014). بنابراین در سال 2015، FCC دوباره تامین پهنای باند را (بی توجه به زیرساخت های اساسی) به عنوان یک خدمت ارتباطات از راه دور طبقه بندی کرد (Federal Communications Commission 2015).
با این حال ثابت شد که این طبقه بندی دوباره کوتاه مدت است. آن چه در این تحلیل به یک موضوع تکراری تبدیل خواهد شد، این است که مسئله بی طرفی شبکه با یک تغییر ناگهانی در جهت گیری سیاست در یک دوره نسبتا کوتاه مشخص می¬شود؛ با توجه به واژگون سازی ای که، همزمان با تغییر در مدیریت ریاست جمهوری و حزب سیاسی موجود در قدرت است، تعجب آور هم نیست. به طور مشخص، انتخاب دونالد ترامپ در سال 2016 و متعاقب آن انتصاب کمیسیونری جمهوری خواه برای FCC یعنی آجیت پای به عنوان رئیس FCC، منجر به تغییر سریع تصمیم سال 2015 شد. در دسامبر سال 2017، FCC با رای 2-3 با یک بار سیاسی، دستور «بازیابی آزادی اینترنت» را تأئید کرد. این تصمیم برای طبقه بندی مجدد پهنای باند اینترنت به عنوان یک «خدمت اطلاعاتی» (Federal Communications Commission 2017c) از سال 2018 اعمال شد (Federal Communications Commission 2018). خط ایدئولوژیکی که در رابطه با این موضوع از طرف جمهوری خواهان ترسیم شده است، اولویت بندی محیط قانونگذاری است که بیشترین سود را برای سرمایه گذاری و نوآوری از سوی ارائه دهندگان خدمات اینترنتی دارد. بحث در اینجا این است که عدم وجود ضروریات بی طرفی سبب تحریک نوآوری خواهد شد و مشوق هایی را برای تأمین کنندگان پهنای باند برای سرمایه گزاری بیشتر در زیرساخت های پهنای باند ارائه خواهد داد (Copps and McDowell 2017). در سوی دیگر این مسئله، دموکرات ها از این می ترسند که فقدان ضروریات بی طرفی شبکه به ISP ها این مجوز را بدهد تا بر ترافیک اینترنت از طریق روش هایی که منافع اقتصادی و سیاسی آن ها را منعکس می کند دست یابند و این اقدام اساسا ضد اصول باز بودن (فضا) و بی طرفی است که اینترنت بر آن اساس توسعه یافته است (United States Senate 2017).
پیامدهای سیاسی تصمیم سال 2017 FCC دامنه گسترده ای داشته است. در ژانویه سال 2018، 22 دادستان کل دولتی علیه FCC اقامه دعوی کردند. در مارس سال 2018، دوازده طرح دعوی جداگانه علیه لغو بی طرفی شبکه تلفیق شدند و منتظر رسیدگی در دادگاه تجدید نظر در دایره نهم هستند (United States Judicial Panel on Multidistrict Litigation 2018). چهل و یک ایالت قانونگذاری خود را برای حمایت از شیوه های بی طرفی شبکه یا قطعنامه هایی برای مخالفت با حکم فدرال وضع کرده اند (National Conference of State Legislatures 2018). تامین کنندگان پهنای وسیع باند شبیه به AT&T و VERIZON تهدید کرده اند که از ایالت هایی که سعی در وضع قوانین بی طرفی شبکه دارند، شکایت می کنند (Brodkin 2018b). یک عضو جمهوری خواه کنگره، نماینده مایک کافمن از کلورادو، اخیرا حتی از خطوط حزب نیز عبور کرده و لایحه ای را ارائه داده است که مقررات بی طرفی شبکه موجود در سال 2015 را باز می گرداند. (21st Century Internet Act, 115th Congress, 2nd Session 2018c).
میزان و دامنه دغدغه ها درباره بی طرفی شبکه تا حدی است که روند FCC سال 2017، منجر به ارسال بیش از بیست میلیون نظر عمومی شده است (Hitlin et al. 2017). اگرچه به نظر می رسد که این اعداد نشان دهنده سطح بی سابقه ای از درگیری عمومی با این مسئله است، اما واقعیت این است که این روند به عنوان شاخص قدرتمندی از چگونگی تسهیل تکنولوژی های ارتباطی معاصر در تلاش برای تحریف و دستکاری روند سیاستگذاری عمل می کند. چنانچه در مجموعه ای از مطالعات مشخص شد، اکثریت قریب به اتفاق نظرات ارائه شده در پرونده به وسیله روبات ها تولید شده است و اغلب اوقات شامل جعل هویت ارسال کننده بوده است (see, e. g., Hitlin et al. 2017). تک تک افرادی که هیچ اطلاعی از روند رسیدگی ندارند و حتی افراد متوفی نیز در میان هویت پرونده سازان (Filers) پیدا شده اند. حتی اعضای کنگره نیز بدون اطلاع خود با اظهار نظرهایی مواجه شدند که به نام آن ها ثبت شده است (Merkley 2018). یادآوری این نکته نیز مهم است که اکثریت قریب به اتفاق این اظهارات جعلی موضع خلاف مقررات بی طرفی شبکه FCC را اعلام کردند (Hitlin et al. 2017).
پیامدهای این یورش عمده به یکپارچگی روند سیاستگذاری نگران کننده است. این اقدامات نشان دهنده یک مسابقه تسلیحاتی [اشاره به منازعه جنگ سرد بین ایالات متحده و شوروی] بین جناحی برای تأثیرگذاری بر سیاستگذاری از هر طریق ضروری است. شاید نگران کننده ترین جنبه این وضعیت روشی باشد که FCC به رغم درخواست اعضای کنگره از آژانس برای انجام این کار، در انجام تحقیقات خود درباره یکپارچگی روند (Brodkin 2017) قانونگذاری خود مردد بوده است (Merkley 2018). در مواجهه با بی میلی FCC و در پاسخ به درخواست ها از اعضای کنگره (Congress of the United States 2017)، اداره پاسخ گویی ایالات متحده یک بررسی و تحقیق (2018) را آغاز کرده است.

3. 2. مالکیت رسانه

کشمکش های سیاسی و تکنولوژیک در سیاستگذاری رسانه ای معاصر به خوبی در تجدید دغدغه های به وجود آمده در مورد تمرکز مالکیت رسانه ها منعکس شده است. قبل از بررسی برخی از نمونه های فعلی (و پیامدهای آن ها)، مرور مختصر ماهیت مقررات مربوط به مالکیت رسانه ها در ایالات متحده مهم است.
نخست، شناخت ماهیت دو شاخه اختیارات نظارتی بر مالکیت رسانه مهم است. هنگامی که صحبت از بررسی ادغام ها و مالکیت های رسانه ها می شود، یک بررسی قانونگذارانه توسط وزارت دادگستری ایالات متحده (DOJ) یا کمیسیون تجارت فدرال ایالات متحده (FCT) انجام می شود. کمیسیون ارتباطات فدرال به طور همزمان بررسی مستقل خود را انجام خواهد داد. منطق این رهیافت این است که FCT/DOJ ادغام ها و مالکیت های رسانه ها در سایر بخش های صنعت (یعنی اینکه آیا ادغام شرایط ضد رقابتی ایجاد می کند یا نه)، تجزیه و تحلیل می کند، در حالی که FCC معیار «منفعت عمومی» اضافی، با صرفه اقتصادی را در بررسی خود اعمال می کند. در بررسی FCC، سوالات فراتر از تأثیر ادغام/مالکیت بر اساس رقابت برای طرح سوالات گسترده تری در مورد چگونگی تأثیر ادغام بر بازار ایده ها، تنوع، بومی گرایی و چگونگی توانایی کاربران رسانه به منظور تامین نیازهای اطلاعاتی آن ها ممکن است تحت تاثیر قرار گیرد (for a discussion, see Napoli in press).
توانایی تحمیل و اصلاح محدودیت های مالکیت رسانه نیز تا حد زیادی در اختیار مراجع قانونگذاری FCC است. در ایالات متحده یک سنت طولانی و در حال تکامل از قانون گذاری در خصوص مالکیت رسانه ها وجود دارد که انگیزه آن منافع عمومی و نگرانی های اقتصادی است (Napoli 2015). با انعکاس دامنه محدود مراجع قانونگذاری FCC، این مقررات در درجه نخست در صنایع پخش و کابل اعمال می شود. یکی دیگر از ویژگی های مهم مراجع قانونگذاری FCC در فضای مالکیت رسانه این است که FCC به وسیله کنگره ملزم به ارزیابی مجدد مقررات مربوط به مالکیت رسانه به صورت هر چهار سال یکبار و انجام هرگونه تعدیل در صورت لزوم می باشد تا این مقررات شرایط اقتصادی و تکنولوژیک فعلی را منعکس کند. امروزه بسیاری از جنبه های اختیارات قانونگذاری FCC بر مالکیت رسانه ها به روش هایی برجسته می شود که افزایش دوقطبی سازی سیاسی را مشخص می کند، موضوعی که مشخص کننده سیاستگذاری ایالات متحده به طور کلی و سیاستگذاری رسانه ها به طور خاص است؛ و این نشان دهنده عدم ارتباط رو به رشد بین حوزه مراجع قانونگذار FCC و ساختار اکوسیستم رسانه ای معاصر است.

3. 2. 1. پخش (تلویزیونی) سینکلر (Sinclair Broadcasting)

دغدغه های پرنمایه روزافزون در خصوص رشد پخش سینکلر یک نمونه مفید در این خصوص است. سینکلر یکی از مالکان عمده ایستگاه های تلویزیونی در ایالات متحده با 193 ایستگاه تلویزیون در 89 از 210 بازار تلویزیون در ایالات متحده آمریکا است (Sinclair Broadcast Group 2018). رشد سینکلر به وسیله ایستگاه تلویزیون ملی که توسط کنگره وضع شده است، محدود می شود؛ چرا که تنها یک مالک را فقط به تعداد ایستگاه هایی که می تواند به 39 درصد از خانوارهای تلویزیونی ایالات متحده برسد، محدود می کند (Telecommunications Act of 1996). با این وجود، سینکلر اخیرا اقدام به خرید تولیدات پخش شده شرکت تریبون (که شامل 42 ایستگاه تلویزیونی است) می کند، خریدی که سبب می شود مخاطبان ملی آن تقریبا به 72 درصد خانوارهای تلویزیونی ایالات متحده برسد (Johnson 2018).
سینکلر در سال های گذشته از طریق تمایل به مدیریت متمرکز اخبار محلی خود و انجام این کار به روش هایی که بیانگر تلاش هماهنگ برای ارائه جهت گیری ایدئولوژیکی واحد و یکپارچه در کل خبرهای آن است، خود را از سایر گروه های مالک ایستگاه تلویزیونی متمایز کرده است. بنابراین، ایستگاه های متعلق به سینکلر مجبور می شوند سرمقاله ها و اخبار تولید شده توسط شرکت های بزرگ را که به طور مداوم دارای جهت گیری محافظه کارانه شدیدی هستند و به کرات از خط «اخبار جعلی» و اطلاعات نادرست عبور می کنند، پخش کنند (Ember 2017; Vernon 2018a, 2018b; Stelter 2018). یک تحقیق از دانشگاه اِموری نشان داد که ایستگاه های تلویزیونی متعلق به سینکلر کمتر از رسانه های تحت مالکیت دیگران از پوشش سیاسی محلی برخوردار هستند و در عوض با یک گرایش راست به سیاست های ملی متمایلند (Martin and McCrain 2018). کاهش پوشش سیاسی محلی، محققان را در مورد تأثیر بر توانایی اعضای جامعه در پاسخگویی حکومت های محلی آن ها نگران کرده است (Hayes and Lawless 2018) – به ویژه به این دلیل که به نظر می رسد تغییر به سمت پوشش سیاسی ملی به جای تقاضای بیننده گان، منبعث از رویه های تجاری سینکلر باشد (Martin and McCrain 2018).
از یک نقطه نظر مربوط به خط مشی، این وضعیت برجسته می سازد که چگونه تمرکز مالکیت می تواند با اصول اساسی منفعت عمومی مانند تنوع و بومی گرایی مغایرت داشته باشد – اصولی که مدت ها در هسته منطقه FCC برای قانونگذاری مربوط به مالکیت رسانه ها قرار داشته اند (see Napoli 2001). بخش های خبری یا متون خبری که در مرکز تولید می شوند، اساسا ضد تصورات مربوط به دیدگاه های متنوع و ژورنالیسم با جهت گیری محلی یا تولید شده هستند. آن ها انواعی از رفتارها را نمایش می دهند که قانونگذاری های مربوط به مالکیت رسانه ها برای جلوگیری از آن ها در نظر گرفته شده است.
در سال 2017، FCC تعدادی از قانونگذاری های مربوط به مالکیت در سطح محلی را همچون محدودیت های مالکیت متقابل روزنامه/تلویزیون و رادیو/تلویزیون و آزمون هشت صدا را حذف کرد، که قبل از اینکه هر موجودی بتواند دو ایستگاه تلویزیونی در آن بازار داشته باشد، به هشت ایستگاه تلویزیونی که مستقلا متعلق به بازار است نیاز داشت (Federal Communications Commission 2017b). این کمیسیون همچنین اصلاح کردن قانونگذاری های مربوط به مالکیت سطح ملی را آغاز کرده است. برای نمونه، در سال 2017، این کمیسیون، تصمیمی احمقانه برای استقرار مجدد یک خط مشی منسوخ به نام تخفیف UHF گرفت (Federal Communications Commission 2017a). تخفیف UHF که در سال 1985 ارائه شد، به کاهش 50 درصدی اشاره دارد که سال ها برای دسترسی مخاطبان ایستگاه تلویزیونی UHF (فرکانس فوق العاده بالا) در زمانی اعمال می شد که محاسبه سهم چنین ایستگاهی برای هر مالک ایستگاه [متناسب با] میزان سقف مخاطبان ملی است.
تغییرات تکنولوژیک همچون انتقال به پخش دیجیتال و انتقال بیشتر مشاهدات تلویزیونی (از جمله مشاهدات ایستگاه محلی) به سیستم های کابلی و پلتفورم های پخش آنلاین، منطق تخفیف UHF را منسوخ کرده اند. نتیجه اینکه، این خط مشی در سال 2016 تحت کنترل دموکراتیک FCC (Federal Communications Commission 2016) با استفاده از منطق کاملا واضح و مسلم حذف تمایزهای تکنولوژیک – و در نتیجه دسترسی مخاطبان – بین ایستگاه های UHF و VHF از بین رفت. و البته کمتر از یک سال بعد، این تصمیم تحت کنترل یک جمهوری خواه به رهبری پای لغو شد (Federal Communications Commission 2017a).
تخفیف UHF بستری را برای بحث حزبی دیگری فراهم کرد. دموکرات هایی که در FCC خدمت می کردند، استدلال کردند که این اقدام بیش از اختیاراتی است که کنگره به FCC اعطا کرده است. مطابق با این استدلال، FCC با دوباره مطرح کردن نقص UHF در تلاش بود تا 39 درصد از محدودیت مالکیت ملی را که کنگره اعمال کرده بود، به منظور جلوگیری از FCC برای اصلاح بیشتر قوانین مربوط به مالکیت مربوط به دسترسی مخاطبان ملی، دور بزند. تنها در این شرایط آرام شده است که می توان ترکیب سینکلر-تریبون صورت گیرد (Eggerton 2017). در حالی که چیرمن پای منطقی را که در زمینه حذف تخفیف UHF است، مورد مناقشه قرار نمی دهد، وی مخالف حذف آن است، مستقل از تحقیق موازی در مورد اینکه آیا محدودیت مالکیت ملی باید بیشتر کاهش یابد (Pai 2016). اساسا سیاستی بدون هیچ گونه پشتوانه منطقی، به عنوان بخشی از استراتژی سیاسی با هدف تعدیل بیشتر قانونگذاری مربوط به مالکیت رسانه، دوباره اعمال شده است.
یکپارچگی این موضوع به اندازه کافی مورد تشکیک قلمداد شده و باعث شده است که اعضای دموکرات کنگره وادار شوند تا از بازرس کل FCC بخواهند بررسی کند که آیا بازگرداندن تخفیف UHF، همراه با سایر اقدامات غیرقانونی مربوط به مالکیت رسانه، به صورت خاص برای تسهیل نسبت به در اختیار گرفتن سینکلر از ایستگاه های پخش شرکت تریبون صورت گرفته است یا خیر (Pallone and Cummings 2017). در پاسخ به این درخواست بررسی، دفتر بازرس کل FCC تحقیقاتی را آغاز کرد که در حال تکمیل است (Kang 2018). در اینجا دوباره، یکپارچگی روند سیاستگذاری به اندازه کافی قانع کننده ای که تحقیقات دولتی ضروری تشخیص داده شده، مورد تردید قرار گرفته است.
در تحولات اخیر که چرخشی غیرمنتظره به این سناریو افزوده است، اخیرا گزارش شده است که ممکن است سینکلر نتوانسته باشد واقعیت های مهم مربوط به واگذاری ایستگاه های خاص را که برای سازگاری ادغام با قوانین کنونی مالکیت رسانه ضروری بوده را فاش کند (Shepardson 2018). اساسا، این شرکت برنامه داشت کنترل ایستگاه ها را به همراه تامین شکل واگذاری حفظ کند و «محدودیت ها را کنار بزند »، حتی بیشتر از حد تحمل FCC که از نظر قانون تنظیم شده است (McGill 2018). به عنوان یک نتیجه، چشم انداز ادغام به خطر افتاده بود، حتی چیرمن پای – که روزگاری قهرمان ترکیب بود – «نگرانی های جدی» را بیان کرد (Pai 2018). نتیجه اینکه، [شرکت] تریبون از توافق خود با سینکلر خارج شد و ادغام برنامه ریزی شده واقعا مرده است.

3. 2. 2. ادغام AT&T/Time Warner

ادغام تایم وارنر و AT&T در ژوئن سال 2018 که اخیرا تصویب شده است (Lee and Kang 2018) ، پویایی های سیاسی را برجسته ساخت که می تواند ارزیابی ادغام رسانه ها را همچون راه های های انقطاع قدرت قانونگذاری از اکوسیستم رسانه های معاصر، متاثر سازد. ارزش ادغام AT&T و تایم وارنر بیش از 85 میلیار دلار بود (United States of America v. AT&T INC., DirecTV Group Holdings, LLC, and Time Warner Inc. 2017).
AT&T پیشرو در ارائه خدمات وایرلس، پهنای باند و خدمات تلویزیون های پولی در ایالات متحده است؛ تایم وارنر سومین کنگره رسانه ای بزرگ در جهان است. این شرکت مالک یک استودیوی بزرگ فیلم و تلویزیون است و همچنین یکی از بزرگترین دارندگان شبکه های کابلی در ایالات متحده آمریکا است. اموال و دارایی های آن شامل شبکه های مشهوری شبیه به TBS، TNT، CNN، HBO و همچنین امتیازات محبوب فیلم همچون هری پاتر (Harry Potte) است.
هواداران اعمال کم رمق تر مقررات ضد تراست (اتحادیه صنایع بزرگ) استدلال می کنند که این توافق، که دو رقیب مستقیم را با هم ادغام نمی کند، اما در عوض یک شرکت مخابراتی و ارائه دهنده محتوا به صورت عمودی ادغام می شود، کارآیی بازار را ارائه می دهد که در نهایت برای مشتریان مفید است. وزارت دادگستری ایالات متحده آمریکا با این امر مخالفت کرد و در نوامبر سال 2017 برای ممانعت از ادغام دادخواست ارائه داد (Kendall and FitzGerald 2017). DOJ ادعا کرد این خرید به AT&T این قدرت را می دهد که رقبای خود را سرکوب کند، نوآوری تکنولوژیک را کاهش دهد، انتخاب مشتری را کاهش دهد و قیمت ها را برای مشتریان افزایش دهد (United States of America v. AT&T 2017). با این حال قاضی رسیدگی کننده به پرونده مخالف بود و ادغام در ژوئن سال 2018 تصویب شد (United States of America v. AT&T Inc. 2018b). اگرچه DOJ درخواست تجدیدنظر از این تصمیم را صادر کرده است (United States of America v. AT&T Inc. and Time Warner Inc. 2018a).
آن چه به ویژه در مورد مخالفت DOJ با ادغام جالب توجه است این است که مغایر موضع سنتی است که دولت های جمهوری خواه نسبت به تمرکز بیشتر رسانه ها اتخاذ کرده اند (به بالا بنگرید)؛ این حتی با مواضع قبلا اعلام شده مقامات وزارت دادگستری دولت ترامپ در مورد ادغام پیشنهادی مغایرت دارد (Gold 2018b).
یک توضیحی که برای این انحراف از موضع سنتی حزب حدس زده شده است، این است که این نتیجه خصومت رئیس جمهور ترامپ نسبت به CNN، شبکه خبری 24 ساعته متعلق به تایم وارنر است. دولت ترامپ به طور مداوم CNN را به دلیل پوشش خبری خود در مورد کاخ سفید محکوم کرده و در واکنش به پوشش انتقادی، رئیس جمهور ترامپ بارها شبکه را به «فیک نیوز» متهم کرده است (Overly 2018). در پاسخ به مخالفت DOJ، AT&T و تایم وارنر حتی ادعا کردند که DOJ به صورت گزینشی قوانین ضدتراست را با انگیزه خصومت رئیس جمهور ترامپ نسبت به CNN اجرا می کند (Brodkin 2018a). AT&T و تایم وارنر بعدا این استدلال را کنار گذاشتند (Gold 2018b)؛ شایان ذکر است که این شرکت ها هرگز نتوانستند به تمام ارتباطات بین کاخ سفید، دادستانی کل و بخش ضد تراست وزارت دادگستری که امیدوار بودند برای دستیابی به استدلال خود به دست آورند، دسترسی پیدا کنند (Gold 2018c). ضرورتی به گفتن ندارد که این نوع تقاطع سیاست و سیاستگذاری به ویژه زمانی نگران کننده باشد که شامل اقدامات دولتی در خصوص سازمان های خبری باشد.
این موضوع که انگیزه های سیاسی احتمالی رئیس جمهور ترامپ برای مطرح کردن مخالفت DOJ با ادغام AT&T و تایم وارنر، کمتر علنی شده است، که دلایلی بوده است که FCC سرانجام در حاشیه ایستاد و نتوانسته است تحلیل منافع عمومی خود را مورد ادغام پیشنهادی انجام دهد (Johnson 2017). دلیل عدم اقدام FCC این است که اختیار FCC برای بررسی ادغام رسانه ها از اختیارات آژانس برای تائید انتقال مجوزهای پخش گرفته شده است (Sallet 2014). به این دلیل که FCC بر تخصیص و تکرار مجوزهای پخش نظارت دارد، این ارگان باید هرگونه مجوز انتقال را در زمانی که یک شرکت شرکت دیگر را خریداری می کند، تائید کند. در صورتی که هیچ یک از مجوزهای پخش در یک ادغام پیشنهادی تغییر پیدا نکنند، بنابراین هیچ بررسی منفعت عمومی تحت هدایت FCC صورت نمی گیرد.
علی رغم وجود یکی از بزرگترین کنگره های رسانه ای جهان، تایم وارنر در نخستین پیشنهاد ادغام تنها دارای یک ایستگاه تلویزیونی پخش شده است (Brodkin 2016). همانطور که پیش بینی شده بود، تایم وارنر یک ایستگاه تلویزیونی خود را به فروش رساند و خود را از تنها مجوز پخش رها کرد (Lieberman 2017). متعاقبا چیرمن پای از FCC اظهار داشت که بدون وجود چنین مجوزی، حتی در صورتی که تایم وارنر دیگر مجوزهای پخش مربوط به توزیع ماهواره ای شبکه های کابلی خود را در اختیار داشته باشد کمیسیون فاقد صلاحیت قانونی برای بررسی ادغام است (Brodkin 2016). در صورتی که یک ادغام رسانه ای به این وسعت بتواند خارج از مرزهای مرجع قانونگذاری FCC اتخاذ شود و – مهمتر از همه – از هرگونه بررسی سیستماتیک در خصوص اینکه آیا چنین ادغامی به منفعت عمومی است یا خیر، پس ما با یک انفصال نگران کننده بین دامنه مرجع قانونگذاری معاصر و ساختار و پویایی های اکوسیستم رسانه ای معاصر مواجه هستیم (Napoli in press). مرجع قانونگذاری FCC بر اساس ویژگی های تکنولوژی هایی که به طور فزاینده ای از اجزای حاشیه ای اکوسیستم رسانه ها محسوب می شود، ایجاد منطق های اساسی برای مرجع قانونگذاری که اساسا منسوخ می شوند و محدود می کنند و محدودیت قابل توجه دامنه هر مرجع قانونگذاری با جهت گیری منفعت عمومی در محیط رسانه ای امروزین، پیش بینی کرده است.
منتقدان انذار داده اند که این ادغام زمینه را برای شروع تغییر مالکیت موثر در این صنعت فراهم می کند و شواهد اولیه به سرعت بروز می کند. قرارداد تصویب شده AT&T و تایم وارنر باعث یک ادغام بزرگ دیگر شد. تنها یک روز پس از اعلام قاضی لئون، کامکست (Comcast) بزرگترین تامین کننده کابل و پهنای باند در ایالات متحده، پیشنهاد 65 میلیارد دلاری برای اکثر کسب و کارهای قرن بیست و یکم فاکس (21st Century Fox’s businesses) را اعلام کرد (Comcast 2018)؛ گرچه در نهایت دیزنی (Disney) پیشنهاد بیشتری برای کامکست داد. ایجاد یک کنگره رسانه ای بزرگ دیگر نیز احتمالا در افق دید است (Ramachandran 2018).

3. 2. 3. پلتفورم های دیجیتال

نگرانی ها در خصوص کاربرد اصول منافع عمومی در محیط رسانه ای معاصر نیز مربوط به افزایش اندازه، قدرت و نفوذ پلتفورم های رسانه های دیجیتال همچون فیس بوک و گوگل است. این نگرانی های پسا انتخاباتی در مورد قدرت پلتفورم های رسانه های اجتماعی همچون فیس بوک، دامنه داده های کاربری که آن ها جمع می کنند و سپس به اشتراک می گذارند و نقش آن ها در انتشار اطلاعات نادرست، بحث هایی را در خصوص این به وجود آورده است که آیا شرکت هایی همچون فیس بوک و گوگل بیش از حد بزرگ شده اند یا خیر و باید به همان روشی بشکنند (Elliott 2018; Gold 2018a; Ip 2018) که در گذشته، سیاستگذاران شرکت هایی همچون AT&T و NBC را مجبور به واگذاری دارایی های اصلی خود می کردند (Wu 2011). مسئله اندازه و قدرت بازار فیس بوک در مجموعه جلسات استماع کنگره در سال 2018 به موضوعی تکراری تبدیل شد، در طول آن مارک زاکربرگ بنیانگذار و مدیر عامل فیس بوک بیش از 10 ساعت را صرف شهادت در کمیته های مجلس نمایندگان و سنا کرد (Barrett 2018; Reiss 2018). شرکت هایی همچون فیس بوک و گوگل خارج از محدوده مقررات موجود در مورد مالکیت رسانه، تعهدات مربوط به منافع عمومی یا استانداردهای مربوط به منافع عمومی به هم پیوسته بررسی به منظور ادغام ها و مالکیت های رسانه ها فعالیت می کنند. در حقیقت، یک نکته کلیدی منازعه در این سال ها بحث در این خصوص بوده است که آیا این پلتفورم ها حتی شایسته طبقه بندی به عنوان شرکت های رسانه ای هستند (Napoli and Caplan 2017). به همین دلایل، هرگونه تلاش های حکومتی برای تاکید به اندازه فیس بوک و/یا گوگل به احتمال زیاد باید به طور انحصاری در منطق های اقتصادی پیش بینی شود، بنابراین دولت را ملزم می کند که ادعاهای قانع کننده ای را مبنی بر این مطرح کند که فیس بوک و/یا گوگل امتیازات انحصاری/امتیازات دوگانه هستند که رفتارهای ضد رقابتی دارند.
حتی در مورد شرکت های بزرگ و مسلطی شبیه به فیس بوک و گوگل، این استدلال همچنان در چالش های مطرح شده در بستری همچون اینترنت باقی مانده است. بسیاری از تحلیل گران هنوز اینترنت را محیطی توصیف می کنند که در آن موانع ورود کم است؛ که در آن ممکن است در این لحظه چند دانشجوی دانشگاه در خوابگاه خود بزرگترین رقیب فیس بوک را راه اندازی کنند؛ و که در آن افزایش و سقوط سریع غول های AOL، Yahoo و MySpace در بهترین حالت به معنای زودگذر بودن بازار است. به علاوه با توجه به ماهیت الگوهای تجاری فیس بوک و گوگل و دامنه اختیارات قانونگذاری مربوطه، چنین تحلیلی احتمالا نسبتا محدود در مورد اینکه آیا این پلتفورم ها دارای قدرت انحصار در بازار تبلیغات آنلاین هستند یا خیر، متمرکز خواهد شد. این یک جهت گیری تحلیلی است که با اضطراب از مسئله مهمتر نقش و تأثیر این پلتفورم ها در بازار ایده های دیجیتالی چشم پوشی می کند (see, e. g., Napoli in press). با این حال تلاش¬های بالقوه سیاست برای تنظیم زمینه بازی برای رسانه های کوچک و محلی در روابط آن ها با این پلتفورم ها پدیدار شده است. قانون رقابت و حفظ ژورنالیسم (Journalism Competition and Preservation Act 2018a) که به وسیله نماینده دموکرات دیوید سیسیلین (David Cicilline) مطرح شد، تعلیق موقت قوانین ضد انحصاری را برای سازمان های خبری محلی پیشنهاد می کند و به این ترتیب به آن ها اجازه می دهد تا با پلتفورم هایی شبیه به فیس بوک و گوگل در مورد عبارات مربوط به گنجاندن محتوا و اشتراک درآمد آگهی مذاکره کنند. اگرچه این طرح پیشنهادی حمایت چشمگیری را از بیش از 2000 خبرگزاری محلی و ملی و 44 انجمن روزنامه نگاری ایالتی به خود اختصاص داده است (Cicilline 2018)، برخی از رسانه ها نگران هستند که این روابط با کسانی که قدرت تبلیغ – یا چشم پوشی – محتوای خود را دارند، باعث تیره شدن روابط شود (Coates 2018).
مسیر نسبتا فعال دیگر سیاست مداخله در ارتباط با قدرت پلتفورم دیجیتال، بر حفظ حریم خصوصی و امنیت داده های کاربر متمرکز شده است. البته این تلاش ها، ناشی از رسوایی کمبریج آنالتیکا (Cambridge Analytica) بود که نشان داد که توسعه دهندگان برنامه طرفهای ثالث که به داده های کاربران فیس بوک اجازه دسترسی داشتند، نه تنها به داده های کاربران اپلیکیشن، بلکه همچنین به داده های اعضای شبکه های اجتماعی کاربران اپلیکیشن دسترسی داشتند. هنوز اینکه آیا مشخصات رای دهندگان و هدفگذاری بالای پیام های سیاسی که کمبریج آنالیتیکا توانسته است توسط این داده ها به آن ها درگیر شود، مشخص نیست (Vaidhyanathan 2018).
موارد افشا شده دامنه دسترسی به داده ها که توسط توسعه دهندگان اپلیکیشن از طریق فیس بوک به دست آوردند، نگرانی ها درباره حریم خصوصی آنلاین را احیا کرده است که تا حدی در ایالات متحده آمریکا خاموش مانده بود. در نتیجه، ما شاهد انبوهی از فعالیت های قانونی و سیاسی مربوط به فعالیت های جمع آوری و به اشتراک گذاری داده های پلتفورم های دیجیتال هستیم. این ها شامل بررسی های پیوسته FTC در مورد فیس بوک است (Federal Trade Commission 2018)؛ بررسی هایی در فیس بوک به وسیله شماری از دادستان های کل (Breland 2018)؛ تحقیقات مشترک در مورد کمبریج آنالیتیکا (که اینک از بین رفته است) توسط FBI و وزارت دادگستری انجام شد (Statt 2018b)؛ و معرفی قانون حفظ حریم خصوصی در کنگره با الهام از مقررات عمومی حفاظت از داده های اروپا (GDPR) (Social Media Privacy Protection and Consumer Rights Act 2018b). در نهایت، قاعده مندی جمع آوری و به اشتراک گذاری داده های کاربر ممکن است نقطه مهمی برای ورود سیاست های مداخله ای در ایالات متحده باشد که با توجه به اندازه و دامنه پلتفورم های بزرگ رسانه های دیجیتال ایجاد می شود.

3. 3. فیک نیوزها و اطلاعات نادرست

دغدغه ها در مورد اندازه، میزان دسترسی و نفوذ پلتفورم های رسانه دیجیتال در گفتمان سیاست معاصر رسانه ها، به دلیل افشا سازی در مورد میزان تبدیل شدن پلتفورم های رسانه های اجتماعی شبیه به فیس بوک، یوتیوب و توئیتر به منابع اصلی برای انتشار فیک نیوزها و اطلاعات نادرست در جریان انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 ایالات متحده آمریکا، بیشتر مورد توجه قرار گرفته است (Napoli in press; Vaidhyanathan 2018). چنانچه به خوبی مستند شده است، این پلتفورم ها به محلی برای تولید فیک نیوزها تبدیل شده اند که غالبا به عنوان گزارش از رسانه های خبری معتبر مبدل می شوند (Napoli 2018). این محتوا نه تنها به وسیله نهادهای با انگیزه سیاسی همچون آژانس خبری اینترنتی روسیه، بلکه همچنین توسط نهادهای با انگیزه اقتصادی همچون نوجوانان مقدونیه ای و کار آفرینان آمریکایی که پی بردند که تولید و انتشار فیک نیوزها از طریق شبکه های اجتماعی می تواند یک تجارت بسیار سود آور باشد نیز، تولید و پخش شده است (Napoli 2018). حکومت روسیه همچنین از فیس بوک برای انتشار هدفمند تبلیغات سیاسی تفرقه انگیز و فریبنده استفاده کرد (U.S. House of Representatives Permanent Selection Committee on Intelligence 2018; House Permanent Select Committee on Intelligence 2018). البته با توجه به چگونگی تسهیل داده های کاربر برای هدف قرار دادن بیش از حد فیک نیوزها و اطلاعات نادرست سیاسی از راه هایی که ممکن است اثربخشی اطلاعات نادرست را تقویت کند، این مسئله با نگرانی های مربوط به حریم خصوصی کاربر که در بالا توضیح داده شد، مرتبط می شود (Napoli in press).
این پلتفورم ها در پی این افشاگری ها اقدامات مختلفی انجام داده اند. اقدامات تا این تاریخ شامل ممنوعیت ارسال کننده فیک نیوزها از شبکه های رسانه های اجتماعی پلتفورم ها؛ شناسایی و خارج کردن بات ها و دیگر حساب های فیک؛ کار کردن با سازمان های بررسی کننده واقعیت به منظور شناسایی بهتر روایت های فیک نیوز و دسترسی آسان کاربران به روایت های خبری معتبر موافق؛ و تنظیم الگوریتم های گزینش آن ها به روش های متنوع برای کاهش انتشار فیک نیوزها و افزایش دید منابع خبری «مطمئن» می شود (Napoli in press).
بنابراین تاکنون، این پلتفورم ها در مورد برداشتن گام شدیدتر در حذف کامل محتوایی که نادرست تشخیص داده شده است، مقاومت نشان داده اند (Owen 2018; Statt 2018a).
پاسخ سیاست ها تا این لحظه کاملا محدود بوده است. این را می توان به پویایی سیاسی پیرامون موضوع فیک نیوزها و چارچوب های قانونی و نظارتی که در آن پلتفورم های رسانه های اجتماعی فعالیت می کنند، نسبت داد (see, e. g., Savage and Rosenberg 2018; Strobel and Walcott 2018). کسی می تواند بدبینانه استدلال کند که ممکن است از انتشار اخبار جعلی سود برده باشد و همچنان به سود خود ادامه دهد، تمایلی به حرکت پرخاشگرانه برای مقابله با مشکل را ندارد (و با توجه به اکثریت آن ها در مجلس نمایندگان و سنا، به علاوه کاخ سفید، قطعا در موقعیتی هستند که می توانند از چنین اقداماتی جلوگیری کنند). برعکس، دموکرات ها در بررسی فیک نیوز سرمایه گذاری می کنند تا تلاش های گسترده برای رای دهندگان را تقویت کنند (Roarty 2018). با وجود این، فراتر از لایحه ای که به شفافیت بیشتر در تبلیغات سیاسی در رسانه های اجتماعی احتیاج دارد (Honest Ads Act 2017)، ما بر خلاف سایر کشورها همچون آلمان، فرانسه و انگلیس که مداخلات خاصی پیشنهاد یا اجرا شده باشد، شاهد هیچ ابتکار عمل خاصی نبوده ایم که به طور خاص در موضوع فیک نیوزها و اطلاعات نادرست باشد (Napoli in press).
همچنین در اینجا مهم چارچوب قانونگذاری است که در آن پلتفورم های رسانه های اجتماعی فعالیت می کنند. به ویژه بخش 230 از قانون دفاع ارتباطات در سال 1996 «به خدمات رایانه ای تعاملی» – تعریفی که سیاست گذاران و دادگاه ها از پلتفورم های رسانه های اجتماعی استفاده کرده اند – هم حق فیلتر کردن محتوا را به دلخواه خود و هم مصونیت از مسئولیت قانونی محتوای منشتر شده در پلتفورم آن ها را اعطا می کند (for a discussion, see Napoli and Caplan 2017). بنابراین، طبق قوانین موجود، اساسا نمی توان این شرکت ها را وادار کرد که نسبت به فیک نیوزها و اطلاعات نادرست منتشر شده از طریق پلتفورم هایشان پاسخگو باشند یا مسئولیت آن ها بیشتر باشد.
سوال واضح در این جا این است که این سناریو مطرح می کند که چگونه قوانینی که بیش از 20 سال پیش تهیه شده است – قبل از ظهور رسانه های اجتماعی مدرن – می تواند به عنوان یک راهنمای مناسب برای سیاستگذار معاصر در رسانه های اجتماعی عمل کند؟ آیا تهیه کنندگان بخش 230 واقعا دامنه، عملکرد و تأثیر رسانه های اجتماعی معاصر را هنگام تدوین قانون در نظر داشتند؟ آیا قانونی که برای محافظت از ارائه دهندگان خدمات اینترنت و «خدمات تابلوی اعلانات » مربوط به دوره دهه 90 میلادی ساخت شده است، به طور جامع در پلتفورم های مدرن رسانه های اجتماعی اعمال می شود؟ آیا ممکن است با توجه به چگونگی تکامل تکنولوژی – و استفاده از تکنولوژی ها – اصلاحات یا تنظیمات خاصی مناسب باشد؟ این مسائل ما را بار دیگر به یک ارتباط آشکار میان چارچوب های راهنمای قاعده مند سازی رسانه های معاصر و خط مشی و واقعیت های تکنولوژیک عملکرد اکوسیستم رسانه های معاصر مواجه می سازد (Napoli in press).
در نهایت این موضوع مهم است که شناختن سنت محکم اصلاحیه نخست (First Amendment) در ایالات متحده مهم است، [سنتی] که در آن هر نوع مداخله دولت در قلمرو گفتار یا مطبوعات باید از آستانه بسیار بالا عبور کند؛ و [سنتی] که در آن اصل ضد سخنرانی (سخنرانی بیشتر به عنوان بهترین پادزهر سخنرانی دروغین) مدت مدیدی است که هرگونه مداخلات دولت را محدود می کند (see Napoli 2018). این چارچوب قانونی به تولید کنندگان و توزیع کنندگان فیک نیوزها و اطلاعات نادرست اجازه می دهد تا با درجه قابل توجهی از آزادی نسبت به هرگونه دخالت دولت به کار خود ادامه دهند. در عین حال، این سنت مستحکم اصلاحیه نخست استقلال قابل توجهی را به شرکت های رسانه های اجتماعی اعطا می کند تا پلتفورم های خود را مطابق نظر خود سازگار کنند. کسی حتی می تواند ادعا کند که ضرورت این پلتفورم ها برای ارزیابی و فیلتر کردن محتوایی که آن ها با تهاجمی و واکنشی پاسخ می دهند، با توجه به اینکه دولت دست از هر اقدامی بسته است، افزایش می یابد. البته، چنین تدابیر تهاجمی سپس نگرانی قانونی در مورد تمرکز قدرت برای تأثیرگذاری بر جریان اخبار و اطلاعات مستقر در چند پلتفورم منتخب را ایجاد می کند. از نقطه نظر سیاستگذاری، به نظر می رسد که خود را در موقعیتی چالش برانگیز برای تعیین میزان کمتر از دو شر قرار داده ایم.

4. نتیجه گیری

چنانچه باید روشن شود، سیاستگذاری رسانه های معاصر در ایالات متحده از دو مشکل بزرگ رنج می برد. نخستین مورد، یک سیاستگذاری به لحاظ ایدئولوژیک کاملا سیاسی و قطبی شده است که تمایل به تضعیف یک سیاستگذاری منطقی سازگار و از نظر رویه ای منطقی دارد. مورد دوم یک چارچوب قانونگذاری است که تا حدی مبتنی بر ویژگی های قرن بیستم اکوسیستم رسانه است و بنابراین اساسا از پویایی معاصر نحوه تولید، انتشار و مصرف اخبار و اطلاعات منفصل شده است. به عنوان یک نتیجه، سیاستگذاران در یک موقعیت بی نتیجه به منظور تاکید بر مشکلات خط مشی رسانه ای معاصر قرار دارند.
البته این ترکیب شرایط، این واقعیت را برجسته می سازد که این شاید یکی از نگران کننده ترین موارد در تاریخ ایالات متحده آمریکا باشد که حتی احتمال نقش یک دولت فدرال با قدرت و تهاجمی را در تنظیم اکوسیستم رسانه در نظر می گیرد. به نظر می رسد که عبارت «هر کاری اگر بکنی منجر به دردسر می شود » کاربرد ناخوشایندی در سیاست رسانه ای معاصر ایالات متحده دارد. به همین دلیل، تلاش برای بازنگری و به روز رسانی مبانی منطقی که تحت مداخله دولت در رسانه ها قرار گرفته است – یا دست کم باید همراه باشد – قبل از آن باید تلاش برای معکوس کردن روند قطبی سازی سیاسی که از دهه 1980 به صورت روزافزون مشخصه ایالات متحده آمریکا است، صورت گیرد. تکنولوژی های ارتباطاتی در به وجود آوردن این قطبی سازی نقش مهمی بازی کردند و بنابراین باید به نحوی تحمل شود تا به کاهش آن کمک کند.

منابع

115th Congress, 1st Session (2017). S. 1989 – honest ads act. https://www.congress.gov/bill/115thcongress/senate-bill/1989/text. Accessed: 5 Sept 2018 115th Congress, 2nd Session (2018a). Journalism competition and preservation act of 2018, HR 5190. https://www.congress.gov/115/bills/hr5190/BILLS-115hr5190ih.pdf. Accessed: 5 Sept 2018 115th Congress, 2nd Session (2018b). Social media privacy protection and consumer rights act of 2018, S. 2728. https://www.congress.gov/115/bills/s2728/BILLS-115s2728is.pdf. Accessed: 5 Sept 2018 115th Congress, 2nd Session (2018c). 21st century internet act. https://coffman.house.gov/uploadedfiles/ final_text_coffman_net_neutrality_bill.pdf. Accessed: 5 Sept 2018
Barrett, B. (2018). Watch Mark Zuckerberg testify before congress live right here. Wired. https://www. wired.com/story/how-to-watch-mark-zuckerberg-testify-before-congress/ (Created 11 Apr 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Bell, E., & Owen, T. (2017). The platform press: how silicon valley reengineered journalism. Tow Center for Digital Journalism Report. https://www.cjr.org/tow_center_reports/platform-press-how-siliconvalley-reengineered-journalism.php (Created 29 Mar 2017). Accessed: 5 Sept 2018 Breland, A. (2018). State AGs press Facebook over Cambridge analytica scandal. The Hill. http://thehill. com/policy/technology/380374-state-attorneys-general-press-facebook-in-letter (Created 26 Mar 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Brodkin, J. (2016). AT&T/Time Warner seems headed for FCC review whether AT&T likes it or not. ArsTechnica. https://arstechnica.com/tech-policy/2016/10/atttime-warner-seems-headed-for-fccreview-whether-att-likes-it-not/. Accessed: 5 Sept 2018 Brodkin, J. (2017). FCC chair still refuses to help investigate net neutrality comment fraud. ArsTechnica. https://arstechnica.com/tech-policy/2017/12/fcc-chair-still-refuses-to-help-investigate-netneutrality-comment-fraud/ (Created 11 Dec 2017). Accessed: 5 Sept 2018 Brodkin, J. (2018a). AT&T tries to prove Trump meddled in merger review because he hates CNN. ArsTechnica. https://arstechnica.com/tech-policy/2018/02/att-tries-to-prove-trump-meddled-inmerger-review-because-he-hates-cnn/ (Created 19 Feb 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Brodkin, J. (2018b). AT&T/Verizon lobbyists to “aggressively” sue states that enact net neutrality. ArsTechnica. https://arstechnica.com/tech-policy/2018/03/attverizon-lobbyists-to-aggressively-suestates-that-enact-net-neutrality/ (Created 27 Mar 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Cicilline, D. (2018). Journalism competition and preservation act: creating an even playing field for the free and diverse press. https://cicilline.house.gov/sites/cicilline.house.gov/files/documents/ JournalismCompetitionPreservationFactSheet.pdf. Accessed: 5 Sept 2018 Coates, R. (2018). Email to members of the Local Media Consortium. https://mailchi.mp/a43f62079bb0/ lmc-nma-op-ed-and-coverage-regarding-safe-harbor?e=028c6a4bfe. Accessed: 5 Sept 2018 Comcast (2018). Comcast considering superior all-cash offer to acquire Twenty-First Century Fox after spinoff of “New Fox”. https://corporate.comcast.com/stories/comcast-makes-superior-all-cashproposal-to-acquire-21st-century-fox-after-spinoff-of-new-fox (Created 13 June 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Congress of the United States (2017). Letter to Hon. Gene Dodaro. https://meeks.house.gov/sites/ meeks.house.gov/files/wysiwyg_uploaded/12-5-17%20Meeks%20Letter%20to%20GAO%20on %20Misuse%20of%20Identities%20in%20Comment%20Process_0.pdf (Created 4 Dec 2017). Accessed: 5 Sept 2018 Copps, M., & McDowell, W. (2017). Net neutrality: for and against. Wall Street Journal. https://www.wsj. com/articles/net-neutrality-for-and-against-1513195805 (Created 14 Dec 2017). Accessed: 5 Sept 2018 Eggerton, J. (2017). FCC opens review of 39% cap, UHF discount. Broadcasting & Cable. https:// www.broadcastingcable.com/news/fcc-opens-review-39-cap-uhf-discount-170669 (Created 14 Dec 2017). Accessed: 5 Sept 2018 Elliott, L. (2018). Is it time to break up the tech giants such as Facebook? The Guardian. https://www. theguardian.com/business/2018/mar/25/is-it-time-to-break-up-the-tech-giants-such-as-facebook (Created 25 Mar 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Ember, S. (2017). Sinclair requires TV stations to air segments that tilt to the right. The New York Times. https://www.nytimes.com/2017/05/12/business/media/sinclair-broadcast-komo-conservative-media. html (Created 12 May 2017). Accessed: 5 Sept 2018 Federal Communications Commission (1996). Telecommunications act of 1996, pub. LA. No. 104–104, 110 stat. 56. https://www.fcc.gov/general/telecommunications-act-1996. Accessed: 5 Sept 2018 Federal Communications Commission (2000). Deployment of advanced telecommunications capability: second report. https://transition.fcc.gov/Bureaus/Common_Carrier/Orders/2000/fcc00290.pdf. Accessed: 5 Sept 2018 Federal Communications Commission (2002). Cable declaratory ruling and notice of rulemaking. https:// apps.fcc.gov/edocs_public/attachmatch/FCC-02-77A1.pdf (Created 14 Mar 2002). Accessed: 5 Sept 2018 Federal Communications Commission (2015). Protecting and promoting the open Internet, report and order on remand, declaratory ruling, and order. https://transition.fcc.gov/Daily_Releases/Daily_Business/ 2015/db0312/FCC-15-24A1.pdf. Accessed: 5 Sept 2018
Federal Communications Commission (2016). National television multiple ownership rule, report and order. https://apps.fcc.gov/edocs_public/attachmatch/FCC-16-116A1.pdf (Created 24 Aug 2016). Accessed: 5 Sept 2018 Federal Communications Commission (2017a). National television multiple ownership rule order on reconsideration. https://apps.fcc.gov/edocs_public/attachmatch/FCC-17-40A1_Rcd.pdf (Created 20 Apr 2017). Accessed: 5 Sept 2018 Federal Communications Commission (2017b). 2014 quadrennial regulatory review—review of the commission’s broadcast ownership rules, order on reconsideration and notice of proposed rulemaking. https://docs.fcc.gov/public/attachments/FCC-17-156A1.pdf (Created 16 Nov 2017). Accessed: 5 Sept 2018 Federal Communications Commission (2017c). Restoring Internet freedom declaratory ruling, report and order. https://apps.fcc.gov/edocs_public/attachmatch/FCC-17-166A1.pdf (Created 14 Dec 2017). Accessed: 5 Sept 2018 Federal Communications Commission (2018). Restoring Internet freedom order takes effect. https://www. fcc.gov/document/restoring-internet-freedom-order-takes-effect (Created 11 June 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Federal Trade Commission (2018). Statement by acting director of FTC’s Bureau of Consumer Protection regarding reported concerns about Facebook’s privacy practices. https://www.ftc.gov/news-events/ press-releases/2018/03/statement-acting-director-ftcs-bureau-consumer-protection (Created 26 Mar 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Galston, W., & Salam, R. (2016). Two perspectives on demographic change and the future of the social contract. Brookings Institution. https://www.aei.org/wp-content/uploads/2016/02/States-of-ChangeGalston-Salam-final.pdf. Accessed: 5 Sept 2018 Gold, H. (2018a). Opinion: using antitrust laws to break up Amazon, Facebook and Google is just political fantasy. MarketWatch. https://www.marketwatch.com/story/using-antitrust-laws-to-breakup-amazon-facebook-and-google-is-just-political-fantasy-2018-04-03 (Created 3 Apr 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Gold, H. (2018b). AT&T drops political bias defense in Time Warner deal suit. CNN. http://money.cnn. com/2018/03/09/media/att-time-warner-lawsuit/index.html (Created 9 Mar 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Gold, H. (2018c). Judge blocks AT&T’s request to see White House communications about Time Warner deal. CNN. http://money.cnn.com/2018/02/20/media/judge-blocks-att-white-house-communications/ index.html (Created 18 Feb 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Grynbaum, M.M. (2017). Trump calls the news media the “enemy of the American people.” New York Times. http://www.nytimes.com.libproxy.lib.unc.edu/2017/02/17/business/trump-calls-the-newsmedia-the-enemy-of-the-people.html?partner=bloomberg (Created 17 Feb 2017). Accessed: 5 Sept 2018 Hayes, D., & Lawless, J. L. (2018). The decline of local news and its effects: new evidence from longitudinal data. Journal of Politics, 80(1), 332–336. Hitlin, P., Olmstead, K., & Toor, S. (2017). Public comments to the Federal Communications Commission about net neutrality contain many inaccuracies and duplicates, Pew Research Center. http://www. pewinternet.org/2017/11/29/public-comments-to-the-federal-communications-commission-aboutnet-neutrality-contain-many-inaccuracies-and-duplicates/ (Created 29 Nov 2017). Accessed: 5 Sept 2018 House Permanent Select Committee on Intelligence (2018). Report on Russian active measures. https:// docs.house.gov/meetings/IG/IG00/20180322/108023/HRPT-115-1.pdf (Created 22 Mar 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Ip, G. (2018). The antitrust case against Facebook, Google and Amazon. The Wall Street Journal. https:// www.wsj.com/articles/the-antitrust-case-against-facebook-google-amazon-and-apple-1516121561 (Created 16 Jan 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Johnson, T. (2017). FCC chairman: agency has no plans to review time warner—AT&T merger. Variety. https://variety.com/2017/biz/news/time-warner-att-merger-fcc-ajit-pai-1201997862/ (Created 27 Feb 2017). Accessed: 5 Sept 2018 Johnson, T. (2018). Sinclair may try to keep more major stations as decision on Tribune deal looms. Variety. http://variety.com/2018/film/news/sinclair-stations-tribune-merger-fcc-1202687573/ (Created 6 Feb 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Kang, C. (2018). F.C.C. watchdog looks into changes that benefited Sinclair. New York Times. https:// www.nytimes.com/2018/02/15/technology/fcc-sinclair-ajit-pai.html (Created 15 Feb 2018). Accessed: 5 Sept 2
Kendall, B., & FitzGerald, D. (2017). Justice Department files lawsuit challenging AT&T-Time Warner deal. Wall Street Journal. https://www.wsj.com/articles/justice-department-expected-to-file-lawsuitchallenging-at-t-time-warner-deal-1511210955#_=_ (Created 20 Nov 2017). Accessed: 5 Sept 2018 Knight Foundation (2018). American views: trust, media and democracy. https://kf-site-production. s3.amazonaws.com/publications/pdfs/000/000/242/original/KnightFoundation_AmericansViews_ Client_Report_010917_Final_Updated.pdf (Created 16 Jan 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Krämer, J., Wiewiorra, L., & Weinhardt, C. (2013). Net neutrality: a progress report. Telecommunications Policy, 37(9), 794–813. Lee, E., & Kang, C. (2018). AT&T closes acquisition of Time Warner. New York Times. https://www. nytimes.com/2018/06/14/business/media/att-time-warner-injunction.html (Created 14 June 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Lieberman, D. (2017). Time Warner sells Atlanta TV station to Meredith, possibly helping AT&T deal. Deadline Hollywood. https://deadline.com/2017/02/time-warner-sells-atlanta-wpch-meredith-helpatt-deal-1201958069/ (Created 23 Feb 2017). Accessed: 5 Sept 2018 Martin, G. J., & McCrain, J. (2018). Yes, Sinclair Broadcast group does cut local news, increase national news and tilt its stations rightward, Washington Post. https://www.washingtonpost.com/news/ monkey-cage/wp/2018/04/10/yes-sinclair-broadcast-group-does-cut-local-news-increase-nationalnews-and-tilt-its-stations-rightward/?utm_term=.231fbe0194f6 (Created 10 Apr 2018). Accessed: 5 Sept 2018 McGill, M. H. (2018). How Sinclair lost Trump’s FCC. Politico. https://www.politico.com/story/2018/07/ 16/sinclair-merger-trump-tribune-689026 (Created 16 July 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Merkley, J. (2018). United States Senator for Oregon (2018). Merkley and Toomey call on FCC to address identity theft and fraud in public comments. https://www.merkley.senate.gov/news/press-releases/ merkley-and-toomey-call-on-fcc-to-address-identity-theft-and-fraud-in-public-comments- (Created 21 May 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Mitchell, A., Gottfried, J., Kiley, J., & Matsa, K.E. (2017). Political polarization & media habits. Pew Research Center report. http://www.journalism.org/2014/10/21/political-polarization-media-habits/. Accessed: 5 Sept 2018 Napoli, P.M. (2001). Foundations of communications policy: principles and process in the regulation of electronic media. Cresskill: Hampton. Napoli, P.M. (2015). Media ownership and the political economy of research in U.S. communications policymaking. In S. Barnett & H. Tumber (Eds.), Media power & plurality (pp. 101–115). London: Palgrave Macmillan. Napoli, P.M. (2018). What if more speech is no longer the solution? First Amendment theory meets fake news and the filter bubble. Federal Communications Law Journal, 70(1), 55–104. Napoli, P.M., & Caplan, R. (2017). Why media companies insist they’re not media companies, why they’re wrong, and why it matters. First Monday, 22(5). http://firstmonday.org/ojs/index.php/fm/article/view/ 7051/6124. Accessed: 5 Sept 2018 Napoli, P.M., & Friedland, L. A. (2016). U.S. communications policy research and the integration of the administrative and critical communication research traditions. Journal of Information Policy, 6, 41–65. Napoli, P.M. (in press). Media technocracy: Social media, the public interest, and the future of the marketplace of ideas. New York: Columbia University Press. National Conference of State Legislatures (2018). Net neutrality legislation in states. http://www.ncsl.org/ research/telecommunications-and-information-technology/net-neutrality-legislation-in-states.aspx (Created 27 Apr 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Overly, S. (2018). Trial begins over AT&T-Time Warner merger reviled by Trump. https://www.politico. com/story/2018/03/19/att-time-warner-merger-trial-begins-414963 (Created 19 Mar 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Owen, L. H. (2018). Facebook might downrank the most vile conspiracy theories, but it won’t take them down. Nieman Lab. http://www.niemanlab.org/2018/07/facebook-might-downrank-the-most-vileconspiracy-theories-but-it-wont-take-them-down/ (Created 13 July 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Pai, A. (2016). Dissenting statement of commissioner Ajit Pai re: amendment of section 73.3555(e), national television multiple ownership rule. https://apps.fcc.gov/edocs_public/attachmatch/FCC-16- 116A2.pdf (Created 7 Sept 2016). Accessed: 5 Sept 2018 Pai, A. (2018). Statement of chairman Ajit Pai on Sinclair/Tribune transaction. https://docs.fcc.gov/public/ attachments/DOC-352619A1.pdf (Created 16 July 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Pallone, F., & Cummings, E. E. (2017). Letter to the honorable David L. Hunt, inspector general, federal communications commission. https://democrats-energycommerce.house.gov/sites/democrats
Pew Research Center (2017). The partisan divide on political values grows even wider. http://www. people-press.org/2017/10/05/the-partisan-divide-on-political-values-grows-even-wider/ (Created 5 Oct 2017). Accessed: 5 Sept 2018 Ramachandran, S. (2018). Comcast drops bid for Fox assets; will focus on pursuit of Sky. Wall Street Journal. https://www.wsj.com/articles/comcast-drops-bid-for-fox-assets-will-pursue-sky-1532004447 (Created 19 July 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Reiss, J. (2018). Watch Mark Zuckerberg testify before congress life right here. Wired. https://www. wired.com/story/how-to-watch-mark-zuckerberg-testify-before-congress/ (Created 11 Apr 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Roarty, A. (2018). Democrats scrambling to derail fake news attacks in 2018 races. The News & Observer. http://www.newsobserver.com/news/politics-government/article208972299.html (Created 17 Apr 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Sallet (2014). FCC transaction review: competition and the public interest. https://www.fcc.gov/newsevents/blog/2014/08/12/fcc-transaction-review-competition-and-public-interest (Created 12 Aug 2014). Accessed: 5 Sept 2018 Savage, C., & Rosenberg, M. (2018). 5 Takeaways from the house report on Russian election meddling, New York times. https://www.nytimes.com/2018/04/27/us/politics/takeaways-house-intelligencecommittee-russian-election-interference.html (Created 27 Apr 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Scala, D. J., & Johnson, K.M. (2017). Political polarization along the rural-urban continuum? The geography of the presidential vote, 2000–2016. ANNALS of the American Academy of Political and Social Science, 672(1), 162–184. Shepardson, D. (2018). Sinclair did not “fully disclose facts” on Tribune merger: FCC. Reuters. https:// www.reuters.com/article/us-tribune-media-m-a-sinclair-ma/sinclair-did-not-fully-disclose-factson-tribune-merger-fcc-idUSKBN1K92LX (Created 19 July 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Sinclair Broadcast Group (2018). About Sinclair Broadcast Group, http://sbgi.net/. Accessed: 5 Sept 2018 Statt, N. (2018a). Undercover Facebook operator was instructed not to remove fringe groups or hate speech. The Verge. https://www.theverge.com/2018/7/17/17582152/facebook-channel-4-undercover-investi gation-content-moderation (Created 17 July 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Statt, N. (2018b). The Justice Department and FBI are reportedly investigating Cambridge Analytica over Facebook scandal. The Verge. https://www.theverge.com/2018/5/15/17358802/facebook-cambridgeanalytica-justice-department-fbi-investigation (Created 15 May 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Stelter, B. (2018). Sinclair’s new media-bashing promos rankle local anchors. CNN. http://money.cnn.com/ 2018/03/07/media/sinclair-broadcasting-promos-media-bashing/index.html (Created 7 Mar 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Strobel, W., & Walcott, J. (2018). Russia ran U.S. election interference, no Trump collusion: panel Republicans. Reuters. https://www.reuters.com/article/us-usa-trump-russia-house/russia-ran-us-electioninterference-no-trump-collusion-panel-republicans-idUSKBN1HY1X4 (Created 27 Apr 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Sussell, J., & Thomson, J. A. (2015). Are changing constituencies driving rising polarization in the U.S. House of Representatives? Santa Monica: Rand Corporation. U.S. Government Accountability Office (2018). Letter to the honorable Frank Pallone, Jr. https://twitter. com/EnergyCommerce/status/955929261835202560 (Created 23 Jan 2018). Accessed: 5 Sept 2018 U.S. House of Representatives Permanent Select Committee on Intelligence (2018). Intel Committee ranking member Schiff Statement on release of majority’s Russia report. https://democrats-intelligence. house.gov/news/documentsingle.aspx?DocumentID=376 (Created 27 Apr 2018). Accessed: 5 Sept 2018 United States Judicial Panel on Multidistrict Litigation (2018). Consolidation order re: restoring Internet freedom. https://transition.fcc.gov/Daily_Releases/Daily_Business/2018/db0308/DOC-349641A1. pdf (Created 3 Mar 2018). Accessed: 5 Sept 2018 United States of America v. AT&T Inc. and Time Warner Inc. (2018a). Notice of appeal, United States District Court for the District of Columbia. https://www.courtlistener.com/recap/gov.uscourts.dcd. 191339/gov.uscourts.dcd.191339.153.0.pdf (Created 12 July 2018). Accessed: 5 Sept 2018 United States Senate (2017). Letter to FCC chairman Ajit Pai. https://www.hassan.senate.gov/imo/media/ doc/171204.Pai.Ltr.NN.Bots.pdf (Created 4 Dec 2017). Accessed: 5 Sept 2018 United States of America v. AT&T, & et al (2018b). Memorandum opinion (D.C. circuit). https://ecf.dcd. uscourts.gov/cgi-bin/show_public_doc?2017cv2511-146. Accessed: 5 Sept 2018
United States of America v. AT&T, DirecTV Group, LLC, & Time Warner (2017). Complaint (D.C. circuit). https://www.justice.gov/atr/case-document/file/1012916/download. Accessed: 5 Sept 2018 Vaidhyanathan, S. (2018). Anti-social media: how Facebook disconnects us and undermines democracy. New York: Oxford University Press. Verizon Communications v. FCC (2014). 740F. 3d 623 (D.C. circuit 2014) Vernon, P. (2018a). Sinclair circles the wagons as former employees speak out. Columbia Journalism Review. https://www.cjr.org/the_media_today/sinclair-video-boris-epshteyn.php (Created 5 Apr 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Vernon, P. (2018b). Sinclair’s ‘Orwellian’ attack on the press. Columbia Journalism Review. https://www. cjr.org/the_media_today/sinclair-video.php (Created 2 Apr 2018). Accessed: 5 Sept 2018 Waldman, S. (2011). The information needs of communities. Washington, DC: Federal Communications Commission. https://transition.fcc.gov/osp/inc-report/The_Information_Needs_of_Communities. pdf. Accessed: 5 Sept 2018 Wu, T. (2011). The master switch: the rise and fall of information empires. New York: Vintage.